Parafia w Grabowcu została założona 1 kwietnia 1893r. przez osadników olęderskich wyznania ewangelickiego byli to mennonici. Zapisy kościelne dostępne dla Grabowca z niem. Grabowitz są to chrzty z 1889r. małżeństwa oraz pochówki z 1890r. zostały prawdopodobnie zniszczone podczas II Wojny Światowej. Do dzisiejszego dnia z pierwotnego kościoła zachowały się tylko ławki oraz dekoracyjna konstrukcja empory. Ówczesnymi pastorami byli: Carl Ludwig Jeroschewitz 1889-1892,
Ernst Franz Otto Ullmann 1892-1910,
Gustav Adolf Huff 1911-1912,
Georg Gottlieb Anuschek 1913-1919.
Następnie opiekę nad parafią w Grabowcu objął pastor z Grębocina byli to: Hans Bernhard Ludwig Beckherrn 1920-1931,
oraz Werner Knorr 1931-1945.
W skład parafii ewangelickiej weszły miejscowości takie jak: Grabowiec, Kopanino, Silno, Smolnik, Zarośle Cienkie i Złotoria, które wcześniej należały do ewangelickich parafii w Grębocinie i nowomiejskiej w Toruniu. W tym samym roku tj. 1893r. wzniesiono pastorówkę- dziś jest to budynek mieszkalny pod numerem 28 w Grabowcu. W 1899r. powołano dodatkowo kaznodzieję pomocniczego z niem. Hilfsprediger. Parafia podlegała Superintendenturze Kościoła Ewangelicko-Unijnego w Toruniu. Parafia ewangelicka w Grabowcu istniała do końca II Wojny Światowej (09.05.1945r.). W 1937r. liczyła 790 wiernych. Z relacji w prasie wiadomo, że uroczyste wmurowanie kamienia węgielnego pod budowę murowanego kościoła parafialnego w Grabowcu miało miejsce 22 czerwca 1914 roku. W uroczystościach wzięli udział ówczesny pastor gminy ewangelickiej w Grabowcu- Georg Anuschek i superintendent toruński-Waubke. Projekt Kościoła wykonał rządowy radca budowlany Gerhard Schmidt z Torunia a jego budowę prowadzić miał architekt Pohlenz. Prace budowlane wykonywać miał budowniczy Bartel z Torunia. Koszt budowy Kościoła został oszacowany na 69,167 niemieckich marek. Wkład państwa to 40,600. Ewangelicka Naczelna Rada Kościelna przeznaczyła 13,000. Do 1894 roku ewangelicy w Grabowcu zebrali 2.567, pozostałości tj. 13.530 uzupełniła gmina. Plac pod budowę ofiarował zmarły w 1911 roku Michael Tews.
W Grabowcu znajdowała się szkoła jak i cmentarz. Do dnia dzisiejszego nie odnaleziono projektu budowlanego kościoła a jedynie rysunki wykonawcze sporządzone przez architekta Pohlenza. Widok Kościoła wraz z innymi dokumentami został zamurowany, gdy położono kamień węgielny pod budowę Kościoła w roku 1914. Informacje prasowe z 1916 roku podają, że budowa Kościoła została przerwana wybuchem I Wojny Światowej. Ostatecznie kościół został ukończony i uroczyście poświęcony przez generalnego suerintendenta Blaua w 1920 roku. Kościół został zbudowany bez żadnego stylu architektonicznego, aczkolwiek pewne elementy wskazują na klasycyzm na przykład portal główny, oraz romanizm wskazują na to łuki otworów okiennych, więc jest to budowla eklektyczna. Protestantów było ponad tysiąc w Grabowcu, Silnie i Kopaninie. Po II Wojnie Światowej Niemcy wyemigrowali pozostawiając po sobie kościół. 29 marca 1948 roku odbyło się pierwsze nabożeństwo w obrządku rzymskokatolickim odprawione przez ówczesnego proboszcza parafii w Kaszczorku- Ks. Stanisława Paluszyńskiego i poświęcenie kościoła ku Najświętszemu Sercu Pana Jezusa. W 1967 roku Jego Ekscelencja Ksiądz Biskup Bernard Czapliński zezwolił na przechowywanie Najświętszego Sakramentu w Kościele i zmienił tytuł, na kościół pod wezwaniem Chrystusa Króla. W dniu 12 października 1969 roku nastąpiła konsekracja stałego granitowego ołtarza oraz została erygowana Droga Krzyżowa. Do dzisiejszego dnia kościół w Grabowcu jest kościołem filialnym parafii pw. św. Wojciecha Biskupa i Męczennika w Złotorii.
Z pierwotnego wyposażenia pozostały tylko ławki oraz dekoracyjna konstrukcja empory, ołtarz główny wraz z konfesjonałami są wtórne. Z relacji starszych świadków wiemy, że w kościele istniała ambona, która znajdowała się na filarze po stronie zakrystii, była brązowa, zawierała prostą konstrukcję. W październiku 2016 roku dzięki staraniom ks. Kan. Mariana Wróblewskiego odkryto polichromie patronowe w prezbiterium kościoła ( są to takie polichromie, które powstają przy wykorzystaniu specjalnych szablonów zwanych patronami), na bocznych filarach zachowały się ornamenty typowe dla wyznania protestanckiego- menonitów, krzyż, serce i kotwica, mogą oznaczać one wiarę, miłość i nadzieję. W prezbiterium są to polichromie patronowe, które pełnią funkcję estetyczną powtarzając wielokrotnie ten sam wzór. Niestety na sklepieniu nie zachowały się pierwotne polichromie, z relacji od starszych ludzi można polemizować, że przedstawiały one anioły wraz z gwiazdami na niebie takie przedstawienie nazywamy polichromią figuralną. Na chórze, znajdują się trzy fragmenty odkrywek, widzimy tam również polichromię patronową, która ma za zadanie spełniać funkcję estetyczną.
Dzwon na wieży kościelnej. Prawdopodobnie znajduję się tam od początku wybudowania kościoła.
Pierwszy historyczny ołtarz protestancki, w Kościele w Grabowcu, został stworzony przez cieślę Rudolfa Karlinga z Kopanina, prawdopodobnie znajdował się do początku lat 70 XX wieku
Drugi ołtarz w kościele w Grabowcu-stan przed renowacją
Drugi ołtarz po renowacji. Na prezbiterium znajdują się polichromie patronowe pełniące funkcję estetyczną, również na filarach można dopatrzeć się polichromii patronowych, które to symbole są typowe dla wyznania protestanckiego -mennonitów: krzyż, serce, kotwica. Sklepienie przedstawiające polichromię figuralną Chrystusa Pantokratora wraz z aniołem. W ołtarzu głównym znajduje się Matka Boża Orantka
Pocztówka z 1904 roku, na której znajduje się fotografia pastorówki(1893r.) (Pfarrhaus in Grabowitz) w Grabowcu (dziś budynek pod numerem 28)
Chór z widocznymi odkrywkami polichromii patronowej.
Polichromie patronowe po odnowieniu w 2017 roku, filar. Przedstawienie symboli protestanckich. Krzyż-wiara, serce-miłość, kotwica-nadzieja. Są to tez cnoty teologalne
Polichromie patronowe w prezbiterium, po odnowieniu w 2017 roku
